رویا کرمی؛ گیتی صلاحی اصفهانی
چکیده
کشاورزی شهری با اهداف کلانی چون حفظ و استفاده بهینه از منابع طبیعی، تولید محصولات سالم و ارگانیک و غنی‌سازی اوقات فراغت، در صورت اجرای صحیح به‌عنوان یکی از راهکارهای توسعه پایدار شهری است. این مطالعه ابتدا، نشانگرهای نوع شناسی کشاورزی شهری را شامل مکان‌های مستعد، مجریان و شرکای مستعد، نیازهای آموزشی، کانال‌های ارتباطی و گیاهان ...
بیشتر
کشاورزی شهری با اهداف کلانی چون حفظ و استفاده بهینه از منابع طبیعی، تولید محصولات سالم و ارگانیک و غنی‌سازی اوقات فراغت، در صورت اجرای صحیح به‌عنوان یکی از راهکارهای توسعه پایدار شهری است. این مطالعه ابتدا، نشانگرهای نوع شناسی کشاورزی شهری را شامل مکان‌های مستعد، مجریان و شرکای مستعد، نیازهای آموزشی، کانال‌های ارتباطی و گیاهان مستعد توصیف می‌نماید. سپس نقش آموزش در توسعه کشاورزی شهری و اثر آن بر توسعه پایدار شهری به روش علی-ارتباطی تحلیل می‌شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش پیمایش در استان زنجان اجرا شده است. جامعه هدف شامل 367 نفر از کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان زنجان است. تعداد نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و نمونه‌گیری با روش خوشه‌ای انجام شد و از مجموع هشت شهرستان به‌صورت کاملاً تصادفی سه شهرستان به‌علاوه ستاد استانی سازمان جهاد کشاورزی استان زنجان انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه بود که روایی ظاهری، محتوایی و همگرایی آن بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. پایایی ابزار با استفاده از آزمون کرونباخ آلفا و پایایی ترکیبی با مقادیر بالای 7/0 مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS24 و AMOS24 انجام گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش تأثیر معنی‌داری بر توسعه کشاورزی شهری دارد و توسعه کشاورزی شهری نقش قابل‌توجهی در توسعه پایدار شهری ایفا می‌کند. همچنین آموزش و توسعه کشاورزی شهری 30% از تغییرات توسعه پایدار شهری را تبیین نمودند؛ بنابراین فرهنگ‌سازی و آموزش جهت توسعه کشاورزی شهری مورد پیشنهاد است.
