مؤلفه‌های مرتبط با رضایتمندی شهروندان از طریق توسعه محیط‌های دوستدار کودک

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

2 استاد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید رجایی

3 دانشجوی دکتری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید رجایی

چکیده

بر اساس شاخصه‌های نیازسنجی انسانی، کودکان دارای طیف محدودتری از نیازها نسبت به بزرگسالان هستند. حال این فرضیه مطرح شده است که با ایجاد محیط‌های دوستدار کودکان، علاوه برافزایش رضایتمندی آنها، میزان رضایتمندی کلی از فضاهای شهری و در نتیجه پایداری شهری را نیز می‌توان افزایش داد. ابتدا مؤلفه‌های رضایتمندی بزرگسالان از فضاهای شهری، با استناد به مؤلفه‌های تحقیق «زنکر»، به روش تأییدی و بهره‌گیری از ابزار «ترجمه معکوس» با ضریب آلفای کرونباخ 736/0 به دست آمدند. سپس مؤلفه‌های رضایتمندی کودکان، حاصل از مطالعه اسنادی به روش تحلیل عاملی بررسی‌شده و به‌منظور ساخت پرسشنامه مورداستفاده قرار گرفتند. پرسشنامه‌های محقق ساخته در دو پارک قیطریه و نیاوران از منطقه یک شهر تهران به شیوه تصادفی از 90 نفر در دو محوطه بازی کودکان و فضای بدون حضور کودکان هر پارک مورد پرسش قرار گرفتند. تحلیل‌ها با استفاده از تکنیک رگرسیون چندبعدی و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که میزان رضایتمندی کلی در محوطه بازی کودکان سه برابر محدوده بدون حضور کودکان است. نقش معنادار و مثبت سه مؤلفه حضور پذیری، نشاط و امنیت بر رضایتمندی شهروندان که در تحقیقات پیشین نیز به اثبات رسیده بود، حاصل شد. با گسترش محیط‌های دوستدار کودک، برای دست‌یابی به نسلی از کودکان دوستدار محیط تلاش کرده‌ایم. این مهم در تحقیقات آتی می‌تواند به‌عنوان راهکاری نوین در تبیین مؤلفه‌های آموزش حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار شهری مطرح گردد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Effective Factors in Citizen Satisfaction Index (CSI) through Development of Child-Friendly Environment (Case Study: District 1 of Tehran City)

نویسندگان [English]

  • Ghasem Mottalebi 1
  • Esmail Zarghami 2
  • Hossein Bagheri 3
1 Associate Professor, School of Architecture, Tehran University, Tehran, Iran
2 Professor, School of Architecture and Urbanism, Shahid Rajaee University, Tehran, Iran
3 Ph. D Candidate, School of Architecture and Urbanism, Shahid Rajaee University, Tehran, Iran
چکیده [English]

According to human needs assessment indicators, children have a more limited range of needs than adults. In this regard, the hypothesis is that creating children-friendly environments in urban spaces in addition to increasing satisfaction of children, increases the overall satisfaction of urban spaces and, consequently, urban sustainability. At first, the components of satisfaction of adults from urban spaces were obtained based on the research components "Zenker", using the "back translation" tool and the Cronbach's alpha coefficient of 0.736. Questionnaires were randomly collected from two parks of Qeytarie and Niavaran from District 1 of Tehran from 90 people in two children playgrounds and a space without children in each park. The results indicate that the overall satisfaction rate in children playground is three times higher than that in the absence of children. The positive role of the presence, vitality and security components proven in earlier studies was achieved. By expanding the child-friendly environment, we have attempted to reach a generation of environmentally friendly children. This important issue in future research can be considered a novel approach in explaining the components of environmental education and sustainable urban development.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Child-Friendly Environment
  • Satisfaction
  • Sustainable Urban Development
  • Urban Spaces

مراجع

Chatterjee, S. (2006). “Children’s friendship with place: An exploration of environmental child friendliness of children’s environments in cities”. North Carolina State University.
En-Yi, Lin., Karen, W., Melody, S., Carroll, P., Asiasiga, L., Badland, H., & Parker, A. (2017). “Social and built-environment related to childrens independent mobility: The importance of neighbourhood cohesion and connectedness”. Health and Place, 46, 107-113.
Freeman, C. & Tranter, P. (2011). "Children and their urban environment: Changing worlds". London: Earthscan.
Haider, J. (2007). “Inclusive design: Planning public urban spaces for children. Proceedings of the Institution of Civil Engineers”. Municipal Engineer, 160(2), 83-88.
Haikkola, L., Pacilli, M. G., Horelli, L., & Prezza, M. (2007). “Interpretations of urban child-friendliness: A comparative study of two neighborhoods in Helsinki and Rome”. Children, Youth and Environments, 17(4), 319-351.
Koohsari, M, J., Sugiyama, T., Shibata, A., Ishii, K., Liao, Y., Hanibuchi, T., Owen, N., & Oka, K. (2017). “Associations of street layout with walking and sedentary behaviors in an urban and a rural area of Japan”. Health and Place, 45, 64-69.
Kytta, M., Hirvonen, A., Rudner, P. A. (2015).”The last free-range children? Children’s independent mobility in Finland in the 1990s and 2010s”. Journal of Transport Geography, (47),1–12.
McAllister, C. (2009). “Child friendly cities and land use planning: Implications for children’s health. Environments”.Journal of Interdisciplinary Studies, 35(3), 45-61.
Mirfardi, A. (2016). “The Study of Relationship of Socio-economic Status and Sense of Social Responsibility with Environmental Behavior (the Case Study: Noorabad Mamasani's Residents)”. Journal of Environmental education & sustainable development, 5(1), 101-113.]In persian].
Nigro, H., Elizabeth, S., & Císaro, G. (2016).”The citizen satisfaction index: Adapting the model in Argentine cities”, Cities, 56,85–90.
Nordström, M. (2010). “Children’s views on child-friendly environments in different geographical, cultural and social neighborhoods”. Urban Studies, 47(3), 514-528.
Rafian, M., Khodai, Z. (2010). “A study of Satisfaction Indicators of Citizens from Urban Spaces”. Rahbord, 18 (53), 228-248. ]In persian]
Shackell, A., Butler, N., Doyle, Ph., & Ball, D. (2008). “Design for play: a guide to creating successful play spaces”. Journal of Transport Geography 12, 12-19.
Tranter, P., & Whitelegg, J. (1994). “Children’s travel behaviors in Canberra: car-dependent lifestyles in a low-density city”. Journal of Transport Geography, 2, 265-273.
Van Camp, Irene., Leidelmeijer, Kess., Marsman, Gooitske., & de Hollander, Augutinus. (2003). “Urban environmental quality and human well-being towards a conceptual framework and demarcation of concepts; a literature study”. Journal of Landscape and Urban Planning 6, 5-18.
Yilmaz, S., Bulut, Z. (2007).”Analysis of user’s characteristics of three different playgrounds”. Environmental and Behavior, 18, 39- 45.
Zenker, S., Petersen, S., & Aholt, A. (2013). “The citizen satisfaction index (CSI): Evidence for a four basic factor model in a German sample”, Cities 3, 156–164.
Zenker, S., & Rütters, N. (2014). “Is satisfaction the key? The role of citizen satisfaction, place attachment and place brand attitude on positive citizenship behavior”, Cities 38, 11–
فصلنامه علمی آموزش محیط زیست و توسعه پایدار
دوره 9، شماره 3
خرداد 1400
صفحه 133-146

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار