فصلنامه علمی آموزش محیط زیست و توسعه پایدار

با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی ایران

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

فهرست داوران

راهنمای داوران

طراحی و تببین مدل مدیریت منابع انسانی سبز و تأثیر آن بر عملکرد محیطی (مورد مطالعه: شهرداری مشهد)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران

2 گروه مدیریت، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد

3 گروه مدیریت دانشگاه آزاداسلامی واحدبجنورد

4 عضوهیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی بجنورد

چکیده

برای دست‌یابی به سیر تکاملی در راستای توسعه پایدار، بسیاری از سازمان‌ها درصدد به‌کارگیری سیستم مدیریت محیطی هستند. لذا استقرار نظام‌های مدیریتی همچون نظام مدیریت محیط‌زیستی و منابع انسانی سبز می‌تواند جهت نیل به این مهم مؤثر باشد. هدف این مطالعه طراحی مدل مدیریت منابع انسانی سبز و تعیین شاخص‌ها و مؤلفه‌های مدیریت منابع انسانی سبز می‌باشد. برای رسیدن به این هدف در ابتدا در بخش کیفی، با استفاده از روش دلفی پرسش‌نامه اولیه‌ای تهیه و از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با 15 نفر از خبرگان شامل اساتید رشته مدیریت و محیط‌زیست و متخصصان منابع انسانی در شهرداری مشهد به شیوه گلوله برفی صورت پذیرفت که بعد از انجام سه مرحله مؤلفه‌های مدیریت منابع انسانی سبز شناسایی گردید. در بخش کمی محقق با استفاده از داده‌های شناسایی‌شده از مراحل دلفی که توسط خبرگان احصاء شده بود پرسش‌نامه‌ای محقق ساخته را که پایایی و روایی آن به روش روایی سازه انجام‌شده را بین کارکنان شهرداری با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 384 نفر جهت نظرسنجی توزیع نمود که با آزمون فرضیه‌ها از طریق معادلات ساختاری و نرم‌افزار استاتا نسخه 12 نتایج زیر حاصل گردید: از بین هشت قابلیت مدیریت سبز منابع انسانی سازمان، دو شاخص توسعه آموزش و توانمندسازی کارکنان و شاخص توسعه مشارکت کارکنان از معنی‌داری آماری لازم برخوردار نبوده‌اند؛ اما شش شاخص دیگر توانسته‌اند در حد بالا و قابل قبولی بر عملکرد محیطی شهرداری مشهد اثرگذاری داشته باشند که طبق ضرایب استاندارد برآورد شده، به ترتیب شاخص توسعه ساماندهی سبز و بعد از آن توسعه فرهنگ سبز سازمانی می‌توانند بیشترین اثرگذاری را از ناحیه مدیریت سبز منابع انسانی بر عملکرد محیطی شهرداری مشهد داشته باشند و سپس شاخص‌های توسعه نظارت و ارزیابی سبز، توسعه روابط مدیریتی، توسعه پاداش و جبران خدمات سبز و توسعه انتخاب و گزینش سبز بیشترین اثرگذاری را بر عملکرد محیطی داشتند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Design and Explanation of Green Human Resource Management Model and its Effect on Environmental Performance (Case study: Mashhad Municipality)

نویسندگان [English]

  • Mahdi Janalizadehghazvini 1
  • Azar Kafashpor 2
  • شئهق rahimpour 3
  • MOSAYEB SAMANIAN 4

1 Ph.D. in Public Administration, University of Islamic Azad, Bojnourd, Iran

2 Department of Administrative Sciences and Economics, University of Ferdowsi Mashhad, Iran

3 Department of Management, Islamic Azad University, Bojnourd Branch

4 Islamic Azad University of Bojnourd Branch

چکیده [English]

 
To achieve sustainable development, many organizations are planning to employ environmental management systems Therefore, the establishment of management systems such as environmental management systems and green human resources can play a significant role in achieving this goal. This research aims to present a Green Human Resource Model (GHRM) and to define the indicators and components of HRM. At first, using the Delphi method, a rough questionnaire has been developed and then, using a snowball sampling method, the data was collected through semi-structured interviews with human resources experts including management and environmental science professors and human resources specialists in Mashhad’s municipality. After the analysis of the recorded interviews, the green HRM components were identified. In the quantitative phase, a questionnaire was developed using the data collected from the Delphi steps and gathered from the experts. The validity and reliability of the questionnaire were tested using the construct validity method. Utilizing the Cochran formula, 384 municipality staffs take part in the study. Applying structural equations and using the STATA software, the hypotheses were checked the results are as follow: out of eight indicators regarding HRM model, education development and employees’ participation enhancement were not statistically significant. However, the other 6 indicators influenced Mashhad’s municipality environmental performances. According to the estimated standard coefficients, the green development index and green organizational culture development have had the most impact on Mashhad municipality’s environmental performance. The other important factors include green monitoring and evaluation indices, managerial relationships development, development of rewards and compensation for green services and finally, the green choice development. These indicators have had the highest impact on environmental performance, respectively.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Green Human Resource Management
  • Environmental Performance
  • Sustainable Development
مراجع
Arulrajah, A. Anton (2015) “Green Human Resource Management Practices: A Review, Sri Lankan”, Journal of Human Resource Management, 5 (1) 1-16.
Asgharzadeh Shirazi Fard, R. Abbasnejad, T., & Ahmadi Kohanali, R. (2015) “The Role of Green Human Resource Management in Success of Environmental Projects”, Second International Conference on Management and Development Culture, Tehran, Mobin Cultural Ambassadors Institute. [In Persian]
Daily, B. Huang, S (2001) “Achieving sustainability through attention to human resource factors in environmental management”. Journal of Operations & Production Management, 21, 539-552.
Davoudian, E. & Eskandari Sani, M. (2018). “Land Planning, The Essential Need for Sustainable Environmental Development”, Fourth International Conference on Planning and Management. [In Persian]
EbrahimiYazdi, M, Vakilzadeh, J, Hezbollahi, M., & Narjili, N. (2019) “Mashhad Municipal Budget Summary Citezen Guide”,page13. [In Persian]
Ghasemi, M.J. Moghli, A. Kamani, M.H. (2016) “A Study of the Impact of Strategic Human Resource Management­­­ Activities on environmental Performance with the Mediating Role of Citizen-Environmental Behavior and the Moderating Role of Environmental Initiatives,” MSc in Public Administration, Human Resource Trends, Payame Noor University of Shiraz. [In Persian]
Habibi, A, Sarafrazi, A., & Izadyar, S. (2014) “Delphi Technique Theoretical Framework in Qualitative Research.” The International Journal of Engineering Science, (IJES), 3(4).8-13.
Hassani, L, Kohsanal, M.R. (2014) “Investigating the Effect of Macroeconomic Variables on Environmental Performance”, 1st International Conference on Economics, Management”, Accounting and Social Sciences, Rasht. [In Persian]
Jackson, S., Renwick, D., Jabbour, C. J. C., & Muller-Camen, M., (2011) “State-of-the-Art and Future Directions for Green Human Resource Management”. Journal. German Journal of Human Resource Management, 25, 99–116.
Jafari Samimi, A and Seyed Mohi-ud-Din Ahmadpour, 2011, “A Study of the Relationship between Environmental Performance Index and Economic Growth in Developed Countries”, Iranian Journal of Energy Economics,1(1),55-72. [In Persian]
Larijani, M. (2018) “The Effect on Health, Safety and Environment Issues on the Level of Awareness and Behavior of Employees in a Zinc Manufacturing Factory”. Quarterly Journal of Environmental Education and Sustainable Development. 6(3), 91-104. [In Persian]
Lloyd, C, Harris, M and Andrew, C. (2016) “The greening of organizational culture, Management views on the depth, degree and diffusion of change”. Journal of Organizational Change Management, 15(3), 214 – 234.
Masri, H., & Jaaron, A. (2017) “Assessing green human resources management practices in Palestinian manufacturing context: An empirical study”, Journal of Cleaner Production, 143, 474-489.
Meiboudi, H., & Karimzadegan, H. (2013). “Exploration of public participation in the development of environmental education in Mashhad Metropolis”. Environmental Education and Sustainable Development.1(2),25-32. [In Persian]
Melnick, D., McNeely, J., Navarro, Y., Schmidt-Traub, G., & Sears, R. (2005). Environment and human well-being: A practical strategy, UN Millennium Project. Task Force on Environmental Sustainability. London, UK UN Millennium Project Task Force on Environmental Sustainability.
Pourali, A., Falahi, M., & Ali Naji Meidani, A.A. (2019). “Study of the Impact of Human Development Dimensions (Education, Health and Welfare) on Environmental Performance Index”, Journal of Environmental Education and Sustainable Development, 8, (1), 9-2. [In Persian]
Rani, S., & Mishra, K. (2015) “Green HRM: Practices and Strategic Implementation in the Organizations”. International Journal on Recent and Innovation Trends in Computing and Communication, 2(11), 3633 – 3639.
Rehman, M.A., Seth, D., & Shrivastava, R.L. (2016). “Impact of Green Manufacturing Practices on Organizational Performance in Indian Context: An Empirical Study”. Journal of Cleaner Production, 137, 427-448.
Renwick, D.W.S., Redman, T., & Maguire, S. (2013). “Green human resource management: a review and research agenda”. International Journal of Management Reviews, 15, 1-14.
Roscoe, S., Subramanian, N., Charbel, J.C., Jabber, Chong.T. (2019) “Green human resource management and the enablers of green organizational culture: Enhancing a firm's environmental performance for sustainable development”. Business Strategy and the Environment. 28 (5),737-749.
Sadeghi Deh Cheshmeh, S. (2016). “Investigating the Impact of Green Human resource Management -Practices on Environmental Performance of Shahr-e-Kord Industrial Companies”, MSc Thesis, Azad University, Najafabad Branch. [In Persian]
Schuler, R. S., Jackson, S. E., & Jiang, K. (2014). “An Aspirational Framework for Strategic Human Resource Management”. The Academy of Management Annals, 1-89.
Seyed Javadin, S. R., Roshandel Arbabani, T., & Nobari, A. (2016). “Green Human Resource Management, An Investment and Sustainable Development Approach”, Journal of Investment Knowledge, 5(20), 297-315. [In Persian]
Sharma, S., & Gupta, N. (2015) “Green HRM: an innovative approach to environmental sustainability”. In: Proceeding of the Twelfth AIMS International Conference on Management, January, Calicut, India, 825-830.
Shobeiri, S M. (2017). “Thinking Styles and Environmental Behavior and Attitudes among High School Students”. QJOE. 33 (2),41-66.
Shobeiri, S.M., & Meiboudi, H (2019) “Educational Sciences: Transplantation: April and May 2019 - No. 455 and 4. [In Persian]
Tavakoli, A., Hashemi, A., Satebat, A., & Razeghi, S. (2019) “Presenting a Structural Model of Green Human Resource Management Based on Human Resource Management Systems”, Quarterly Journal of Human Resource Management Imam Hossein, 10, 77 -103. [In Persian]
Yong, J.K., Woo, G., Hyung-MinChoi. Kullada.P. (2019).“The effect of green human resource management on hotel employees’ ecofriendly behavior and environmental performance”, International Journal of Hospitality Management, 76, 83-93.
Zanjirchi, S. M., Asadian Ardakani, F., Azizi, F., & Maroumeh, S. (2013) “Providing a Framework for Evaluating Green Manufacturing Industries Based on Environmental Performance and Fuzzy Approach, Yazd Province Tile, Steel and Textile Industries”, Journal of Environmental Studies, 9(1),39-52. [In Persian]
Zarandi, S., & Babran, S.)2009) “Investigating the Performance of the Environment Sector of the Islamic Republic of Iran (1999-2009): Strategies for Achieving the Objectives of the Vision” Tehran: Islamic Azad University, ISBN:978-964-223-026.
Zarrabi, A., & Rezaei, M. (2014) “Sustainable urban development planning (Case study: Babolsar city)” Geographical Information Quarterly (Sepehr), 22, (85), 13-17.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
فصلنامه علمی آموزش محیط زیست و توسعه پایدار
دوره 10، شماره 3
اردیبهشت 1401
صفحه 99-117
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار